ധന്യമീ…… രാമായണമാസം……( ഭാഗം.2)

രാമായണത്തിന്റെ മധുരമെന്നത് ഭക്തിരസപ്രധാനമായ ആത്മീയതയാണ്. എന്താണ് ആത്മീയതയിലൂടെ രാമായണം ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നത്..? നിന്നിലും എന്നിലും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ചൈതന്യം ഒന്നുതന്നെയാണ് എന്നാണ്… അതാണ് ഈശ്വരൻ. അത് ഏകവും അദ്വൈതവുമാണ്. ലളിതസുന്ദരമായ ഈ രാമായണതത്ത്വം ബാഹ്യാരാധനാ സമ്പ്രദായത്തിൽ മാത്രം അമിതമായി ഊന്നൽ നൽകുന്ന സമകാലിക വിശ്വാസിസമൂഹത്തിന് ഒരു പക്ഷെ ഇനിയും വേണ്ടത്ര ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ എന്ന സംശയം ബാക്കി നിൽക്കുന്നു. സകല ചരാചരങ്ങളിലും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഈശ്വരനെന്ന പ്രകാശത്തെ….പ്രതിഭാസത്തെ…. ദർശിയ്ക്കാൻ കളങ്കമില്ലാത്ത ..ശുദ്ധമായ ഹൃദയം ഒന്നു മാത്രം മതി. കാമ,ക്രോധ,ലോഭ,മദ,മാത്സര്യാദി ആസക്തികൾ വെടിഞ്ഞ് ഭൌതീകതയുടെ..മായികവലയം ഭേദിച്ചാൽ തീർച്ചയായും അതിനു സാധിക്കും. എന്നാൽ അത് ഈയുള്ളവൻ കൂടിയുൾപ്പെടുന്ന സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് അത്ര എളുപ്പമല്ല.. അത്തരക്കാർക്ക് രാമായണം വഴിയും വെളിച്ചവും ആയി മാറുന്നു. അത്തരം ആസക്തികളെ രാമായണത്തിലുടനീളം നിസ്സാരവല്ക്കരിച്ചും ഉപേക്ഷിച്ചും ത്യജിച്ചും ശ്രീരാമൻ നമുക്ക്മുൻപിൽ ജീവിച്ചുകാണിച്ചുകൊണ്ട് സ്വയം ഉദാത്തമായ ഒരു ഉദാഹരണമായി മാറുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.പ്രലോഭനങ്ങൾ അവ എത്തരത്തിലായാലും തികഞ്ഞ നിസ്സംഗതയോടെ നിസ്സ്വർത്ഥമായി എങ്ങിനെ എതിരിടണമെന്ന് രാമൻ ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിന് കാണിച്ചുതരുന്നു.

ഭക്തിയെന്നത് അഭിനയമല്ല അനുഭവമാണ്…ഹിന്ദു ഭക്തിയെന്നോ ക്രിസ്ത്യൻ ഭക്തിയെന്നോ മുസ്ലിം ഭക്തിയെന്നോ അതിനെ വേർതിരിച്ച് കാണാനാവില്ല. ഭക്തിക്ക് ജാതി മത ഭേദമില്ല…വ്യത്യസ്തമായ കൈ വഴികളിലൂടെ ഒഴുകി അത് ഈശ്വരൻ എന്ന മഹാസമുദ്രത്തിൽ ചെന്ന് ലയിക്കുന്നു. ഭക്തിയെന്നത് ഈശ്വരനോടുള്ള ശുദ്ധവും നിസ്വാർത്ഥവുമായ സ്നേഹമാണ്. സ്നേഹം പലതരത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ഭക്തിയും പലതരത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഭക്തി വിശ്വാസിക്ക് മാത്രമാണെന്ന് കരുതുന്നത് അബദ്ധമാണെന്നാണ് ഈയുള്ളവന്റെ എളിയ അഭിപ്രായം. അവിശ്വാസികൾ, നിരീശ്വരവാദികൾ..യുക്തിവാദികൾ..തുടങ്ങിയവരും ഭക്തരാണ്..അവർ സമ്മതിച്ച്തരില്ലെങ്കിലും.. നന്മ,സ്നേഹം,ദയ, മനുഷ്യത്വം,ആത്മാർത്ഥത, സ്വന്തം ധർമ്മത്തിലുള്ള അടിയുറച്ച വിശ്വാസം(അത് നിരീശ്വരവാദമോ,യുക്തിവാദമോ ആയാൽ പോലും) ഇവയെല്ലാം ഈശ്വരന്റെ വിവിധ രൂപങ്ങളെങ്കിൽ വിശ്വാസികൾ എന്ന് ജാട കാണിച്ച് മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ കണിക ലവലേശം പോലും കാണിക്കത്തവരെക്കാളും എത്രയോ ഉയരത്തിലാണ് അവരുടെ സ്ഥാനം. രാവണൻ, കുംഭകർണ്ണൻ, മാരീചൻ തുടങ്ങി രാമായണത്തിലെ ദുഷ്ട കഥാപാത്രങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഇത്തരത്തിൽ വിരോധഭക്തിയിലൂടെ ഭഗവാൻ ശ്രീരാമചന്ദ്രനത്തന്നെ പ്രാപിച്ച് ജീവൽമുക്തി നേടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

പരിഷ്കൃതസമൂഹമെന്ന് നമ്മൾ അവകാശപ്പെടുമ്പോഴും കാപട്യങ്ങൾക്കോ,നാട്യങ്ങൾക്കോ ഒരു കുറവും ഇപ്പോഴും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അതു ഏറ്റവും പ്രകടമായിക്കാണുന്നത് ആത്മീയതയിലും..ഞാനൊരു ഭക്തയാണ്/ഭക്തനാണ് എന്ന് വീമ്പുപറഞ്ഞ് ക്ഷണികമായ ഭൌതിക നേട്ടങ്ങൾക്കും ,ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും പുറകെ പരക്കം പായുന്നവർ. ശത്രു സംഹാരത്തിനും, ധന ആകർഷണത്തിനും തുടങ്ങി സകല അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കും പിന്നാലെ പോയി ഒടുവിൽ ധനവും സ്വസ്ഥതയും നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നവർ. ഒടുവിൽ തനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതു നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ,ആഗ്രഹപൂർത്തീകരണം നടക്കാതെ വരുമ്പോൾ ഒക്കെ ഈശ്വരനെ മാറ്റുന്നവർ, തള്ളിപ്പറയുന്നവർ, ഉപേക്ഷിക്കുന്നവർ ഇവർക്കാർക്കും രാമായണതത്ത്വം ദഹിച്ചുകൊള്ളണമെന്നില്ല. ജീവിതവും സുഖഭോഗങ്ങളും ക്ഷണികവും നശ്വരവുമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ തീർത്ഥയാത്രയ്ക്കായ് ദൂരസ്ഥലങ്ങളിലേക്കൊന്നും പോവേണ്ടതില്ല…മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ പാവങ്ങളുടെ വാർഡിലോ ,കാൻസർ വാർഡിലോ ഒരു തവണ പോയാൽ മതിയാവും……ഇവിടെയാണ് രാമായണതത്ത്വങ്ങൾ ഒരേ സമയം സത്യവും സാന്ത്വനവും ആയി മാറുന്നത്……..
(തുടരും….)